Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

in articulo

  • 1 articulo

    articulo, āvī, ātum, āre (articulus), eig. gliedern; dah übtr., artikulieren = deutlich aussprechen, voces, Lucr. 4, 549: verba, Gramm. u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > articulo

  • 2 articulo

    articulo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] donner des articulations. [st2]2 [-] séparer, partager, distinguer. [st2]3 [-] prononcer distinctement, articuler.

    Dictionarium latinogallicum > articulo

  • 3 articulo

    articulo, āvī, ātum, āre (articulus), eig. gliedern; dah übtr., artikulieren = deutlich aussprechen, voces, Lucr. 4, 549: verba, Gramm. u. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > articulo

  • 4 articulo

    artĭcŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [articulus], lit. to divide into single members or joints; used only trop. of discourse, to utter distinctly, to articulate:

    hasce voces mobilis articulat verborum daedala lingua,

    the nimble tongue articulates, Lucr. 4, 551:

    verba,

    App. Flor. 12, p. 349, 5:

    sonos,

    Arn. 3, p. 111.—Hence, artĭcŭlātus, a, um, P.a., prop., furnished with joints; hence distinct:

    verba, Sol. c. 65: vox,

    Arn. 7, p. 217, and in gram.:

    articulata (vox) est, quae coartata, hoc est copulata, cum aliquo sensu mentis ejus, qui loquitur, profertur,

    Prisc. p. 537 P.; so Isid. Orig. 1, 14.—
    * Adv.: artĭcŭlātē, distinctly, articulately:

    loqui,

    Gell. 5, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > articulo

  • 5 articulo

    āvī, ātum, āre [ articulus 5. \]
    расчленять, ( о речи) артикулировать, членораздельно, ясно произносить (voces Lcr; verba Ap)

    Латинско-русский словарь > articulo

  • 6 articulo

    articulare, articulavi, articulatus V TRANS
    divide into distinct parts, articulate

    Latin-English dictionary > articulo

  • 7 In articulo mortis

    При смерти, на смертном одре.
    Он [ Пфендер ] сообщил мне, что его неделю назад вызвали к Шапперу, который очень опасно заболел. Шаппер хотел меня видеть; однако Пфендер не сообщил мне об этом. - Но я поехал бы, если бы он меня предупредил. В тот же вечер (во вторник) Лесснер сообщил, что Шаппер in articulo mortis. Надеюсь, что дела обстоят не настолько плохо. (К. Маркс - Ф. Энгельсу, 14.IV 1870.)
    Содержащиеся в адресах французской военщины угрозы против Англии окончательно похоронили англо-французский союз, давно уже находившийся in articulo mortis. (Он же, Покушение на Бонапарта.)
    Свидетельство отца Фаворского есть показание Яковлева... Оно дано Яковлевым in articulo mortis, под хладным дыханием смерти, в изнеможении, в невозможности что-либо добавить к односложному слову, которое нуждается в комментариях допрашивающего. (А. Ф. Кони, Дело об убийстве псаломщика Кедрова.)
    В заключение Вихров вызвал бурю негодования не только во враждебном лагере, но и среди части президиума своим дерзким согласием выслушать и обсудить встречные положительные предложения от противной стороны. - In articulo mortis следовало бы вести себя поприличней, - подал реплику с места Чик и оскорбленно пошумел блокнотом. (Л. М. Леонов, Русский лес.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > In articulo mortis

  • 8 in artículo mortis

       en el momento de morir; en el último extremo; en el trance final; en el artículo de la muerte; a punto de morir
       Generalmente hablando de contraer matrimonio: Se casó con ella in artículo mortis.
       ◘ Loc. lat. que significa 'en el instante de la muerte, a punto de morir'. Puede usarse como locución adverbial: "Este objeto, transmitido generalmente " in artículo mortis", es el que determina la condición de bruja" (CBaroja Brujas [Esp. 1961]); o como locución adjetiva, especialmente referida al matrimonio que se contrae cuando uno de los cónyuges está en peligro de muerte. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 354]

    Locuciones latinas > in artículo mortis

  • 9 In articulo mortis

    Latin Quotes (Latin to English) > In articulo mortis

  • 10 articulus

    I.
    A.. Lit.:

    nodi corporum, qui vocantur articuli,

    Plin. 11, 37, 88, § 217:

    hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos,

    id. 11, 43, 99, § 244:

    summus caudae articulus,

    id. 8, 41, 63, § 153 al.:

    crura sine nodis articulisque,

    Caes. B. G. 6, 27:

    ipso in articulo, quo jungitur capiti cervix,

    Liv. 27, 49:

    auxerat articulos macies,

    i. e. had made more joints, had made the bones visible, Ov. M. 8, 807:

    articulorum dolores habere,

    i. e. gouty pains, Cic. Att. 1, 5 fin.; cf. Cels. 5, 18: postquam illi justa cheragra Contudit articulos, * Hor. S. 2, 7, 16; cf. Pers. 5, 58:

    gladiatorem vehementis impetus excipit adversarii mollis articulus,

    Quint. 2, 12, 2.—Hence, molli articulo tractare aliquem, to touch one gently, softly, Quint. 11, 2, 70.—Of plants:

    ineunte vere in iis (vitibus), quae relicta sunt, exsistit, tamquam ad articulos sarmentorum, ea quae gemma dicitur,

    Cic. Sen. 15, 53; Plin. 16, 24, 36, § 88:

    ante quam seges in articulum eat,

    Col. 2, 11, 9; so Plin. 18, 17, 45, § 159. —Of mountains, a hill connecting several larger mountains:

    montium articuli,

    Plin. 37, 13, 77, § 201.—
    B.
    With an extension of the idea, a limb, member, in gen. (cf. 2. artus), * Lucr. 3, 697.—Hence also for a finger, Prop. 2, 34, 80; so Ov. H. 10, 140; id. P. 2, 3, 18:

    quot manus atteruntur, ut unus niteat articulus!

    Plin. 2, 63, 63, § 158:

    ab eo missus est articulus manūs,

    Vulg. Dan. 5, 24:

    aspiciebat articulos manūs,

    ib. ib. 5, 5: erexit me super articulos manuum mearum, on the fingers or palms of my hands, ib. ib. 10, 10. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of discourse, a member, part, division: articulus dicitur, cum singula verba intervallis distinguuntur caesā oratione, hoc modo: acrimoniā, voce, vultu adversarios perterruisti, Auct. ad Her. 4, 19: continuatio verborum soluta multo est aptior atque jucundior, si est articulis membrisque (kommasi kai kôlois) distincta, quam si continuata ac producta, Cic. de Or. 3, 48, 186: (genus orationis) fluctuans et dissolutum eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, Auct. ad Her. 4, 11.—

    Hence,

    a short clause, Dig. 36, 1, 27;

    also,

    a single word, ib. 35, 1, 4:

    articulus Est praesentis temporis demonstrationem continet,

    ib. 34, 2, 35:

    hoc articulo Quisque omnes significantur,

    ib. 28, 5, 29.—In gram. the pronn. hic and quis, Varr. L. L. 8, § 45 Müll.; the article, Quint. 1, 4, 19.—
    B.
    Of time.
    1.
    A point of time, a moment:

    commoditatis omnes articulos scio,

    Plaut. Men. 1, 2, 31.—With tempus:

    qui hunc in summas angustias adductum putaret, ut eum suis conditionibus in ipso articulo temporis astringeret,

    at the most critical moment, Cic. Quinct. 5, 19:

    in ipsis quos dixi temporum articulis,

    Plin. 2, 97, 99, § 216: si de singulis articulis [p. 168] temporum deliberabimus, August. ap. Suet. Claud. 4;

    also without tempus: in ipso articulo,

    at the fit moment, at the nick of time, Ter. Ad. 2, 2, 21.—With dies:

    in articulo diei illius ingressus est,

    on that very day, Vulg. Gen. 7, 13.—And with res:

    in articulo rerum,

    Curt. 3, 5; also in articulo, instantly, immediately, = statim, Cod. Just. 1, 33, 3.—Hence with the idea extended,
    2.
    A space, division of time:

    hi cardines singulis articulis dividuntur,

    Plin. 18, 25, 59, § 222:

    octo articuli lunae,

    id. 18, 35, 79, § 350: articulus austrinus, i. e. in which auster blows, id. 17, 2, 2, § 11.—
    C.
    Of other abstract things, part, division, point: per eosdem articulos (i.e. per easdem honorum partes) et gradus producere, August. ap. Suet. Claud. 4:

    stationes in mediis latitudinum articulis, quae vocant ecliptica,

    Plin. 2, 15, 13, § 68; Dig. 1, 3, 12:

    ventum est ergo ad ipsum articulum causae, i. e. ventum ad rei cardinem,

    the turning-point, Arn. 7, p. 243.

    Lewis & Short latin dictionary > articulus

  • 11 articulus

    articulus, ī, m. (Demin. v. artus), das kleine, mehrere Glieder verbindende Gelenk, der Knoten, Knöchel, Knochen (der Extremitäten), I) eig.: 1) an leb. Wesen, articulorum dolores, Gelenk-, Glieder-, Gichtschmerzen, Cic.: articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: articuli alarum, Flügelgelenke, Plin.: ad numerum articulus cadens, oberstes Fingergelenk, Cic.: medii articuli, die mittleren Fingergelenke, Quint.: articulus, quo iungitur capiti cervix, das Halsgelenk, Liv.: nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: articuli elapsi in priorem partem, Verrenkungen nach vorn, Cels.: hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos, Plin.: crura sine articulis habere, Caes.: auxerat articulos macies, d.i. hatte gemacht, daß mehr Knochen zum Vorschein kamen, Ov.: articulum extorquere (ausrenken), Sen.: articuli suis sedibus excidunt, Cels.: articulos reponere, Cels.: molli articulo tractare alqm (sprichw.), milde behandeln, Quint. 11, 1, 70. – Plur., meton., die Glieder, bes. die Finger, Lucr. 3, 695. Catull. 99, 8. Prop. 2, 34, 80. Ov. her. 10, 140; ex Pont. 2, 3, 18. – 2) an Pflanzen, Bäumen, das Gelenk, der Knoten, sarmentorum, Cic.: seges in articulum it, Col. u. Plin. – u. montium articuli, die mehrere größere Berge verbindenden Hügel, die Absätze, Plin. 37, 201. – II) übtr.: 1) v. der Rede, das Glied, der Teil, die Abteilung, articuli membraque (κόμματα καὶ κῶλα, kleinere u. größere Satzglieder, Cic.: oratio sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, ohne Bänder u. Gelenke, Cornif. rhet.: dah. ein kleiner Redesatz, ICt.: auch ein Band der Satzglieder, Rutil. Lup. 1, 14 u. 15: ein einzelnes Wort, articulus Tum, ICt. – In der Gramm. das Pronomen hic u. quis, Varr. LL. 8, 45: u. der Artikel, Quint. 1, 4, 19. – 2) von der Zeit, der Scheide- od. Wendepunkt, der entscheidende, schicklichste Zeitpunkt, Augenblick, commoditatis omnes articulos scio, Plaut.: si de singulis articulis temporum deliberabimus, Plin.: in ipso articulo temporis, Cic.: in ipsis quos dixi temporum articulis, Curt.: u. bl. in ipso articulo, Ter.: u. in articulo, auf der Stelle, sogleich, Cod. Iust.: in quo articulo rerum mearum, in welchem mißlichen Zeitpunkte, in welcher mißlichen Lage, Curt.: in aspero ac difficili temporum articulo, Val. Max. – 3) v. anderen abstrakten Dingen, der Abschnitt, Absatz, P unkt, per eosdem articulos et gradus, durch alle kleineren u. größeren Abstufungen der Ehrenstellen, Suet.: latitudinum articuli, Plin.: civilis articuli umbra, das Schattenbild eines bloßen Bruchteils der Politik, Apul.: ventum est ad ipsum articulum causae, zum Hauptpunkte, Arnob.: in multis nostri iuris articulis, ICt.: summa rerum divisio in duos articulos diducitur, ICt. – / Nbf. articulum, Virg. gramm. p. 146, 24; vgl. Gloss. ›articulum, ἄρθρον‹ u. ›articula, ἄρθρα‹.

    lateinisch-deutsches > articulus

  • 12 articulus

    articulus, ī, m. (Demin. v. artus), das kleine, mehrere Glieder verbindende Gelenk, der Knoten, Knöchel, Knochen (der Extremitäten), I) eig.: 1) an leb. Wesen, articulorum dolores, Gelenk-, Glieder-, Gichtschmerzen, Cic.: articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: articuli alarum, Flügelgelenke, Plin.: ad numerum articulus cadens, oberstes Fingergelenk, Cic.: medii articuli, die mittleren Fingergelenke, Quint.: articulus, quo iungitur capiti cervix, das Halsgelenk, Liv.: nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: articuli elapsi in priorem partem, Verrenkungen nach vorn, Cels.: hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos, Plin.: crura sine articulis habere, Caes.: auxerat articulos macies, d.i. hatte gemacht, daß mehr Knochen zum Vorschein kamen, Ov.: articulum extorquere (ausrenken), Sen.: articuli suis sedibus excidunt, Cels.: articulos reponere, Cels.: molli articulo tractare alqm (sprichw.), milde behandeln, Quint. 11, 1, 70. – Plur., meton., die Glieder, bes. die Finger, Lucr. 3, 695. Catull. 99, 8. Prop. 2, 34, 80. Ov. her. 10, 140; ex Pont. 2, 3, 18. – 2) an Pflanzen, Bäumen, das Gelenk, der Knoten, sarmentorum, Cic.: seges in articulum it, Col. u. Plin. – u. montium articuli, die mehrere größere Berge verbindenden Hügel, die Absätze, Plin. 37, 201. – II) übtr.: 1) v. der Rede, das Glied, der Teil, die Abteilung, articuli
    ————
    membraque (κόμματα καὶ κῶλα, kleinere u. größere Satzglieder, Cic.: oratio sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, ohne Bänder u. Gelenke, Cornif. rhet.: dah. ein kleiner Redesatz, ICt.: auch ein Band der Satzglieder, Rutil. Lup. 1, 14 u. 15: ein einzelnes Wort, articulus Tum, ICt. – In der Gramm. das Pronomen hic u. quis, Varr. LL. 8, 45: u. der Artikel, Quint. 1, 4, 19. – 2) von der Zeit, der Scheide- od. Wendepunkt, der entscheidende, schicklichste Zeitpunkt, Augenblick, commoditatis omnes articulos scio, Plaut.: si de singulis articulis temporum deliberabimus, Plin.: in ipso articulo temporis, Cic.: in ipsis quos dixi temporum articulis, Curt.: u. bl. in ipso articulo, Ter.: u. in articulo, auf der Stelle, sogleich, Cod. Iust.: in quo articulo rerum mearum, in welchem mißlichen Zeitpunkte, in welcher mißlichen Lage, Curt.: in aspero ac difficili temporum articulo, Val. Max. – 3) v. anderen abstrakten Dingen, der Abschnitt, Absatz, P unkt, per eosdem articulos et gradus, durch alle kleineren u. größeren Abstufungen der Ehrenstellen, Suet.: latitudinum articuli, Plin.: civilis articuli umbra, das Schattenbild eines bloßen Bruchteils der Politik, Apul.: ventum est ad ipsum articulum causae, zum Hauptpunkte, Arnob.: in multis nostri iuris articulis, ICt.: summa rerum divisio in duos articulos diducitur, ICt. – Nbf. articulum, Virg. gramm. p. 146, 24; vgl. Gloss. ›articu-
    ————
    lum, ἄρθρον‹ u. ›articula, ἄρθρα‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > articulus

  • 13 articulus

    ī m. [demin. к artus II ]
    1) сочленение, сустав ( articulorum dolores C)
    caput alicujus acuto articulo percutere Pt — сильно стукнуть кого-л. по голове
    molli articulo tractare aliquem погов. Q — мягко (ласково) обращаться с кем-л.
    2) член тела, Lcr тж. рука (a. tremens O); преим. палец
    3) бот. узел, колено ( sarmentorum C)
    5) часть, раздел речи, тж. часть предложения
    continuatio verborum articulis membrisque distincta C — связная речь, расчленённая на большие и малые разделы
    6) артикль, грамматический член ( noster sermo articulos non desiderat Q)
    7) момент (подходящий, решающий или поворотный), тж. промежуток времени
    a. austrīnus PM — период, когда дует южный ветер
    in articulo CJ — тотчас же, немедленно
    8) часть, раздел, тж. стадия или ступень
    9) пункт, момент, (главное) обстоятельство ( difficiles necessitatum articuli Amm)
    10) юр. случай, положение (non possunt omnes articuli singillatim legibus comprehendi CJ)
    11) юр. артикул, статья, параграф Dig, CJ

    Латинско-русский словарь > articulus

  • 14 articulus

    articŭlus, i, m. [st2]1 [-] articulation, jointure (des os); membre, os, doigt. [st2]2 [-] noeud (des branches). [st2]3 [-] membre de phrase, mot, article, pronom, section, partie, chapitre (d'un livre). [st2]4 [-] division du temps, phase, degré, point précis, moment critique, moment décisif, instant, circonstance, occasion.    - articulorum dolores habere, Cic. Att. 1, 5: souffrir de la goutte.    - in articulum (in articulos) ire: commencer à nouer.    - octo articuli lunae, Plin. 18, 35, 79, § 350: les huit phases de la lune.    - in articulo: sur-le-champ, aussitôt, à l'instant même.
    * * *
    articŭlus, i, m. [st2]1 [-] articulation, jointure (des os); membre, os, doigt. [st2]2 [-] noeud (des branches). [st2]3 [-] membre de phrase, mot, article, pronom, section, partie, chapitre (d'un livre). [st2]4 [-] division du temps, phase, degré, point précis, moment critique, moment décisif, instant, circonstance, occasion.    - articulorum dolores habere, Cic. Att. 1, 5: souffrir de la goutte.    - in articulum (in articulos) ire: commencer à nouer.    - octo articuli lunae, Plin. 18, 35, 79, § 350: les huit phases de la lune.    - in articulo: sur-le-champ, aussitôt, à l'instant même.
    * * *
        Articulus, articuli, pen. corr. Diminutiuum. Caesar. Joincture.
    \
        Magnos articulorum dolores habet. Cic. Il est fort malade des gouttes.
    \
        Molli articulo aliquem excipere. Quintil. Doulcement, Mener ou traicter un homme doulcement.
    \
        Articuli sarmentorum, per translationem. Cic. Les neuds.
    \
        Articuli segetum. Plin. Les neuds.
    \
        Si in articulum seges ire coeperit. Plin. Commence à se nouer, ou avoir des neuds.
    \
        Articuli montium. Plin. Les sommez.
    \
        Articulus temporum. Plin. Le poinct du temps.
    \
        Vt eum suis conditionibus in ipso articulo temporis astringeret. Cic. Pour le prendre au pied levé.
    \
        In ipso articulo opprimere. Terent. Prendre au pied levé, Prendre au bric, Prendre aucun à son mal à poinct, Surprendre.

    Dictionarium latinogallicum > articulus

  • 15 articulus

        articulus ī, m dim.    [2 artus]. a joint, knuckle: crura sine articulis, Cs.: quo iungitur capiti cervix, L.: sarmentorum. — Esp., plur, the fingers: labella abstergere articulis, Ct.—Fig., of discourse, a part, member. — Of time: in ipso articulo temporis, at the nick of time: in ipso articulo, T.
    * * *
    joint; portion of limb/finger between joints; part; (critical) moment; crisis; point of time; (Vulgate)

    Latin-English dictionary > articulus

  • 16 alma máter

       madre nutricia: decían los poetas latinos para designar a la patria; por extensión, según los gustos, significa la patria, la Universidad
       ◘ Loc. lat. que significa literalmente 'madre nutricia'. Se emplea, como locución nominal femenina, para referirse metafóricamente a una universidad, aludiendo a su función proveedora de alimento intelectual: " Constituí una " Asociación de Amigos de la Universidad de Madrid", cuyo fin principal era la ayuda moral y material a nuestra alma máter" (Laín Descargo [Esp. 1976]). Desde el punto de vista etimológico, lo más correcto, y también lo más recomendable en el uso culto, es decir la alma máter, y no * el alma máter, ya que la palabra alma es en latín un adjetivo, no un sustantivo, y el artículo la únicamente se transforma en el ante sustantivos femeninos que comienzan por /a/ tónica. Es impropio, aunque frecuente hoy, el uso de esta locución con el sentido de 'persona que da vida o impulso a algo': *"Es el gerente y alma máter del mayor proyecto empresarial organizado nunca por un sindicato español" ( Cambio 16 [Esp.] 5.11.90). Este uso impropio se debe a la confusión entre el adjetivo latino alma (fem. de almus 'que nutre o alimenta') y el sustantivo español alma (del lat. anima). Al considerar erróneamente la palabraalma como un sustantivo, se antepone en estos casos la forma el del artículo. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 40]

    Locuciones latinas > alma máter

  • 17 articulate

    articulātē [ articulo ]
    членораздельно, внятно, понятно ( eloqui AG)

    Латинско-русский словарь > articulate

  • 18 articulatim

    articulātim [ articulo ]
    1) порознь, по частям, по разделам, по суставам (dividere membra Poëta ap. C); на кусочки ( aliquem concīdere Pl)
    2) членораздельно, расчленение, пункт за пунктом (dicere C; explicare Vr)

    Латинско-русский словарь > articulatim

  • 19 При смерти

    = На смертном одре

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > При смерти

  • 20 adigo

    ad-igo, ēgī, āctum, ere (ad u. ago), heran-, hin-, hineintreiben, I) eig.: a) Vieh (Ggstz. abigere), oves huc, Plaut.: eādem duo greges inde ulmorum (scherzh.), Plaut.: lactentes ad matres, Varr.: pecus e vicis longinquioribus, Caes.: equos per publicum, Suet. – b) Menschen (bes. wider Willen, mit Gewalt), cum eā homines huc (ad me) adigit lucrifugas, Plaut.: te adigent horsum insomnia, Ter.: vos Italiam, Verg.: alqm fulmine ad umbras, hinabschleudern, Verg.: alqm praecipitem immani turbine, niederschmettern, Verg. – als gerichtl. t.t., arbitrum (altlat. st. ad arb.) adigere alqm, vor dem Schiedsrichter sich zu stellen nötigen, vor den Sch. laden, Cic. de off. 3, 66; pro Rosc. com. 25; top. 43. – c) Dinge, triremes per aestuaria, heranziehen, Tac.: quodam loco turri adactā, an einer Stelle ein Turm (der Feinde) vorgeschoben war, Caes. – bes. ein Werkzeug usw. durch einen Schlegel u. dgl. wo hineintreiben, cuneum, Sen.: cuneum in fissuram, Col.: clavum in arborem, cuneum arbori, Plin.: tigna fistucis, B. einrammen, Caes. – Geschosse heran-, hintreiben, -schleudern, telum tormentumve (in alqd), Caes.: ex locis superioribus telum in litus, Caes.: sagittā turbine adactā, Verg. – u. Stoßwaffen usw. hineintreiben, -stoßen, alci ensem, Verg.: sibi gladium, Liv. epit.: fabrile scalprum in articulo, Liv.: ferrum per pectus, Ov.: per medium hominem qui per os emergat stipitem, Sen.: gladium in os, Flor.: pilum sub oculo, Plin.: ferrum iugulo, Suet.: dah. meton., vulnus, eine Wunde schlagen, alte, Verg., alci, Tac. – II) übtr.: a) übh. heran-, hintreiben, poenarum grave sit solvendi tempus adactum, es sei (herangetrieben =) herbeigeführt die rächende Stunde der Schuld, Lucr. 5, 1223 zw. (Lachm. u. Bern. adultum): bis adactum iugo Rhenum, bis adactum legibus Istrum, dem Joche, den Bedingungen (des Siegers) unterworfen, Stat. Theb. 1, 19. – b) jmd. od. etw. zu etwas treiben, drängen, bringen, bestimmen, zwingen, α) Pers.: alqm ad suspendium, Plaut., ad insaniam, Ter., ad mortem Tac.: in furorem, Lact.: m. ut u. Konj., *Plaut. mil. 1006 Fl. u. Lor. (Brix subigit). Pacat. pan. Theod. 2. § 2: m. bl. Konj., Plaut. rud. 681: m. Infin., Verg. Aen. 6, 696; 7, 113. Ov. am. 3, 6, 30. Sen. de ira 2, 36, 6. Tac. ann. 4, 45; 11, 10. – absol., adigit ita (dazu treibt) Postumia et Servius filius, Cic. ad Att. 10, 9, 3: acriore in dies adigi cupidine promiscuas scaenas frequentandi, Tac. ann. 15, 33. – als publiz. u. milit. t.t., adigere alqm ad iusiurandum, Sall. u. Caes., od. bl. iusiurandum, Cic., Caes. u.a., od. iureiurando, Liv.: u. sacramento, Liv. u. Tac., jmd. in Eid od. in Pflicht nehmen, vereidigen, den Eid der Treue leisten (schwören) lassen; vgl. adiurat, in quae adactus est verba, schwört den ihm vorgelegten Eid, Liv.: so auch adigere alqm in alcis verba iusiurandum u. bl. adigere alqm in verba alcis, jmd. für einen vereidigen, jmdm. den Eid der Treue gegen jmd. abnehmen, Caes. u. Liv.: u. im Pass., adigi sacramento alcis od. pro alqo u. in verba alcis, jmdm. den Eid der Tr. leisten, ihm huldigen, Tac., Suet. u.a.: endlich bl. adigere alqm, Tac.; vgl. adigente Hordeonio Flacco dixit sacramentum, Tac. – β) Lebl.: in faciem prorae pinus adacta novae, in die Gestalt gebracht, gestaltet wie, Prop.: u. so arborum truncis in cuneum adactis, gestaltet zu usw., Hyg. / adaxint = adegerint, Plaut. aul. 50.

    lateinisch-deutsches > adigo

См. также в других словарях:

  • Artículo 175 (Alemania) — La infamia del siglo (1922) de Kurt Hiller, en la que protesta contra el Párrafo 175. El artículo (párrafo o pará …   Wikipedia Español

  • Artículo I de la Constitución de los Estados Unidos de América — Saltar a navegación, búsqueda Primera página …   Wikipedia Español

  • Artículo (gramática) — Saltar a navegación, búsqueda Artículos en las lenguas europeas      artículo definido e indefinido …   Wikipedia Español

  • artículo — sustantivo masculino 1. Área: gramática Clase de determinante actualizador que acompaña al sustantivo y concuerda con él en género y número: El artículo determina, señalando de una forma concreta, el objeto del que hablamos. artículo determinado… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • artículo — (Del lat. articŭlus). 1. m. artejo. 2. Una de las partes en que suelen dividirse los escritos. 3. Cada una de las divisiones de un diccionario encabezada con distinta palabra. 4. Cada uno de los escritos de mayor extensión que se insertan en los… …   Diccionario de la lengua española

  • Artículo 58 (Código Penal de la RSFSR) — Saltar a navegación, búsqueda El Artículo 58 del Código Penal de la República Socialista Federativa Soviética de Rusia entró en vigor el 25 de febrero de 1927 para detener a los sospechosos de actividades contrarevolucionarias. Fue modificado… …   Wikipedia Español

  • Artículo — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Artículo (gramática). Un artículo es un texto que presenta la postura personal de un periodista frente a un acontecimiento o un problema actual o de interés general. Mediante… …   Wikipedia Español

  • Artículo definido en griego — Saltar a navegación, búsqueda El artículo definido (η αρθρου) es una partícula gramatical que en el idioma griego es usada para señalar, identificar o resaltar al sustantivo o a una estructura. En el griego ático y en el koiné, sólo existe el… …   Wikipedia Español

  • Artículo científico — Saltar a navegación, búsqueda Un artículo científico (más conocido como paper) es un trabajo relativamente breve destinado a la publicación en revistas especializadas. Debe estar cuidadosamente redactado para evitar digresiones innecesarias, para …   Wikipedia Español

  • Artículo 377 del código penal indio — Saltar a navegación, búsqueda El artículo 377 de la sección XVI del código penal indio es una ley de sodomía que se aprobó en la India durante el periodo colonial británico para penalizar las practicas sexuales «contra el orden de la naturaleza» …   Wikipedia Español

  • Articulo — Journal of Urban Research Pays  Luxembourg  Suisse Langue …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»